V.S.R.C. - Oude Lullen

Elk jaar opnieuw werkt de V.S.R.C. maar naar één dag toe, de OLOT. Vele tegenstanders worden door het jaar heen blootgesteld aan onze zwart-paarse macht en worden gebruikt als traptrede om de mannen naar een nog hoger niveau te tillen om zo ultiem voorbereid klaar te staan op die ene dag. Er was echter één klein probleempje, deze editie hadden de studenten een week vol bier en vertier dankzij onze achtarmige vriend, Octrypus! Hierdoor begonnen we iets minder fit aan de o zo belangrijke dag dan we gehoopt hadden, maar de moed zat, net zoals het ontbijt, nog steeds hoog. Het moment was daar en het eerste fluitsignaal klonk. De bal vloog de lucht in en de wedstrijd was begonnen. Dat de studenten nog in overlevingsmodus zaten door de breinbrekende kater was te merken aan het feit dat er geen sprake was van een V.S.R.C.-kwartiertje aan onze kant. Alle voorbereiding leek gewerkt te hebben en we waren aan het vuren als nooit tevoren. Iedere tackle was oorverdovend en de Oude Lullen die bij de cantus waren hadden daar nu flink veel spijt van. Binnen vijf minuten viel daardoor ook al de eerste try van de studenten, gedrukt door de heer Westdorp. De wedstrijd begon dus in ons voordeel, maar hierdoor werden de Oude Lullen, zoals typisch is voor de V.S.R.C., eindelijk wakker. Zij begonnen ook met harde hits maken en iedere bal rippen, dit zorgde uiteindelijk ook voor de eerste try aan hun kant en werd het nu dus echt serieus. Zonder kicking tee voor de conversies had de heer Mestrom de eer om de bal van de heer Dekker vast te mogen houden, iets waar iedere V.S.R.C.'er van droomt. Het was duidelijk dat de oudjes wakker waren gemaakt, want niet veel later volgde ook weer een tweede en zelfs een derde try. De kater van de studenten leek de overmacht te hebben genomen en we konden het maar met moeite bijhouden, we moesten onszelf herpakken en het moest nu direct gebeuren. We stonden namelijk op onze eigen tryline te verdedigen tegen de vierde try van de Oude Lullen terwijl we zelf nog steeds maar één try op het scorebord hadden staan. Helaas ging dit minder soepel dan verwacht en vloog de exit kick van de heer Stringer toch meer richting de oude rimpelige handjes dan onze eigen strakke handen, gelukkig kon Jonghe Hond Langelaar het op het nippertje nog verdedigen. Echter bleef het momentum aan de kant van de Oude Lullen en volgde toen helaas toch wel hun vierde try en stonden de studenten heel erg gelijk. Maar zoals typisch is bij de burgerlijke lichamen, raakt hun energie wat sneller op dan ze eerder gewend waren en kakten ze in. Jonghe Hond Blijker zag dit en rook bloed, als een buffel beukte hij door ze heen en verzekerde zo een tweede try voor de studenten. De heer Westdorp raakte hier gemotiveerd door en besloot na een bizar lange run zijn tweede try te drukken waardoor we nog dichter bij de oudjes in de buurt kwamen. Het momentum lag eindelijk weer aan de kant van de studenten en de Oude Lullen konden het maar met moeite bijbenen, daarom dat ze van geluk mochten spreken dat de afgesproken zestig minuten voorbij waren met de winst aan hun kant. Totdat Lucas, de beste ref ooit, met de vraag kwam om de wedstrijd nog twintig minuten te verlengen zonder daarbij de score te vertellen. De Oude Lullen konden dit natuurlijk niet over hun te grote ego krijgen en gingen dus akkoord terwijl de studenten nog volledig het momentum hadden. Zo gingen wij de laatste twintig minuten in van de belangrijkste wedstrijd van onze carrière, namelijk een reële kans op een eerste overwinning van de studenten op de OLOT. We waren aan het strijden als gladiatoren en haalden het laatste beetje energie uit onze kleine tenen. De potjes gingen snoeihard in en de tackles waren nog harder, de lijn speelde de Oude Lullen helemaal zoek en rende met gemak om ze heen. Stukje bij beetje kropen we richting hun tryline, totdat de heer Pool eroverheen dook, zoals hij de nacht daarvoor ook bij een zekere dame had gedaan. Zonder dat we het wisten stonden we dan eindelijk gelijk met de Oude Lullen qua tries. Niet wetende wat de score exact was, bleven we doorbuffelen, totdat mijnheer de Fiscus smeekte om genade terwijl hij op de grond lag te rollen van de pijn. De kater had hem gepakt en de kramp schoot in allebei zijn kuiten, maar we moesten door. In een tevergeefse poging de studenten tegen te houden, maakte ons enige erelid 'per ongeluk' een overtreding en werd hij er in de laatste minuten van de wedstrijd eruit gestuurd met een gele kaart door de beste ref ooit. Niet veel later klonk het laatste fluitsignaal en eindigde de wedstrijd met vier tries per team, dat betekende dat alle ogen op de kickers gericht waren. Hadden ze genoeg conversies geraakt om de winst mee naar huis te nemen. Het moment van de waarheid…

De heer Dekker met twee conversies voor de Oude Lullen, tegen DRIE conversies door ons eigen kickerprinsesje, de heer Stringer!! Wat resulteerde in de eerste winst ooit van de studenten over de Oude Lullen met een eindscore van 26-24. WAARVOOR HULDEEEEE!!!!