V.S.R.C. - Lowlanders

Alles stond klaar om van maandag 12 februari 2024 een epische avond te maken, met eerst een stevige pot rugby van de V.S.R.C. Damesch tegen de Lowlanders Aqua en daarna de V.S.R.C. Heeren tegen de Lowlanders Orange. De mannen maakten zich klaar voor een fysieke wedstrijd tegen de grote dikke burgers met als hoofdrolspeler de Hulk, die gelukkig zijn andere superhelden vrienden thuis heeft gelaten. Om 21:00 klonk het eerste fluitsignaal en ging het ei de lucht in. Al vrij snel merkten we dat dit een intense pot ging worden en bleek het knopje nog net niet helemaal aan te staan. Mijnheer de Veurheenheenzitter wist eerst een try tegen te houden met een goede tackle, maar helaas was dit tevergeefs en lukte het ze toch om die try te drukken door hun overvloed aan massa te gebruiken. Wij wisten dat dit niet nog een keer mocht gebeuren en zodoende begonnen wij zelf ook met oorverdovende hits en sperende tackels te maken. Het lukte ons zelfs om tot op hun tryline te komen, maar helaas door de zweethandjes van spanning liet ondergetekende de bal uit zijn handen glippen en moesten we weer opnieuw beginnen met opbouwen. We waren als een waar team aan het aanvallen en verdedigen en ze kwamen er maar niet doorheen. Hier raakte de scrum half van de Lowlanders zo opgefokt door, dat hij besloot mijnheer de W.C.-Heeren een klap in zijn gezicht te geven. Zo ook als team kwam iedereen tot zijn redding, maar dat liet wel een enorm gat voor de tegenstander open waardoor zij hun tweede try konden drukken. Nu was het echt menens en was iedereen bereid om elke Lowlander gras te laten happen, zodoende kwamen wij vurig uit de startblokken en gaven we ze geen kans om over de halfway line te komen. Na continu beuken van de voorwaartsen kon de heer Westdorp eindelijk na het uitspelen van een simpel lijntje de bal achter de tryline drukken voor onze eerste try. Helaas verloren we hierdoor wel even onze focus en lukte het de Lowlanders om snel na de kick-off hun derde try te drukken. Wij bleven echter onze koppies omhoog houden en gingen verder met snoeiharde tackels en beestachtige hits. Helaas hielden sommige mensen hun koppies net iets te dicht bij elkaar wat voor nog een gebroken neus en een lichte hersenschudding zorgde bij respectievelijk mijnheer de Fiscus en de heer Fransen. Nogmaals was dit het bewijs dat het een enorm fysieke wedstrijd was, maar we moesten door. Vol goede moed begonnen we aan het laatste kwart van de pot met als doel nog een try te drukken. Uiteindelijk was daar een kans en kickte Jan, onze invaller uit Nieuwegein, een prachtige grubberkick voor mijnheer de W.C.-Heeren om te chasen. Echter werd hij vol opzij gebeukt zonder de bal te hebben en was die kans weg. Even later presenteerde exact dezelfde kans zich weer en kickte Jan wederom een goede grubberkick voor de heer Westdorp om te chasen die daarna een soepele offload gaf aan de heer Pool zodat hij de try kon drukken. Zo kwam de winst toch weer dichterbij en konden we het al bijna proeven, dus wij bleven doorbuffelen. Helaas besloten de Lowlanders toen om weer hun sterkste en zwaarste wapen in de strijd te gooien, de Hulk. Met zijn 1000 kg wegende lichaam beukte hij zomaar door onze verdediging heen en wist daarmee hun vierde try te drukken waarna het laatste fluitsignaal ook klonk. Zo eindigde de wedstrijd in een slopend gelijkspel, een scheve neus en een lichte hersenschudding.

Gelukkig had LuCupido nog een leuke verrassing voor ons in petto wat de zure smaak uit onze monden kon spoelen.