V.S.R.-AMC. - Wageningen

De sfeer zat er goed in, op onze oude vertrouwde maandagavond in plaats van trainen een wedstrijd spelen. En tegen niemand minder dan Wageningen, die normaliter in de competitie speelt. Een heftige tegenstander dus, maar dat kan de strijdlust natuurlijk niet drukken.

In de eerste minuut wist ik een grandioze misstap te maken, uit te glijden voor de neus van een doorgebroken speelster, op mijn snuffert te gaan en ja hoor, de eerste try van Wageningen was helaasch een feit. Ik werd liefkozend lid van de bijna exponentieel stijgende KnieCo, een onofficiële subcommissie van de KnuCo, maar nog vervelender was dat wij nu achter stonden. Gelukkig is Roos Duvekot de moeilijkste niet en had al heel gauw een oplossing bedacht; de bal naar de tryline van de tegenstander brengen natuurlijk! Zo gezegd zo gedaan, en ook onze eerste try was waarheid.
Natuurlijk wisten we dat Wageningen een pittige tegenstander zou zijn, zeker als eerste pot van het seizoen, maar ondanks een aantal try's tegen mochten we zeker niet klagen over de weerstand die onze Damesch boden. De vechtlust in onze eigen 22 was groter dan ooit tevoren. Maar een enkele keer kon Wageningen doorbreken. En dat enkel en alleen omdat de daghap van Olympos voor de wedstrijd toch écht niet opgewassen was tegen een heus bezoekje aan de Gouden Drietand, die de dames van Wageningen duidelijk wél mee hadden gepakt. Die extra kilo's zorgden helaas een enkele keer voor een try, en volgens sommige omstanders zelfs voor een heuse krater in het veld. Precies op de plek waar de geblesseerde dame van Wageningen gestrand was. Deze dame had namelijk nog net niet genoeg gelijkenis om vergeleken te worden met de net aangespoelde Orka, die op het moment van schrijven bij de afdeling pathologie onderzocht wordt.

Maar goed, Wageningen was een stukje sterker, maar dat mocht voor ons de pret niet drukken. Roos Duvekot slaagde er namelijk een tweede keer in om de tryline aan de overkant te bereiken! Wageningen dacht hierna het tij weer even te keren en bereikte al gauw weer onze 22. Maar door prachtig verdedig-werk van de VSRC kreeg nogmaals Roos Duvekot de bal in handen en zette het op het sprinten richting de andere kant van het veld. Maar dat Roos de jongste niet meer is, was te merken en al snel werd ze ingehaald. Nog vlak voor ze rond de 22 van Wageningen richting de grond getrokken werd, kon ze de bal offloaden, zo de handen van Linde in. Maar Linde was zo zenuwachtig geworden van deze reusachtige kans, dat haar handjes helemaal klam waren geworden. En zo snel als de bal in haar handen terecht kwam, zo snel glipte hij er ook weer uit. En even vergeten dat die bal alleen maar naar achteren toe mag, liet Linde de bal naar voren toe vallen. Een terechte 'clit of the day', maar vooruit, als het je eerste echte wedstrijd is kan dat natuurlijk altijd een keertje gebeuren (wel tegen de prijs van een bakkie natuurlijk).
Uiteindelijk hebben we natuurlijk prachtig gelijk gespeeld, met een mooie 38-38, waarvoor HULDEEE V.S.R.C. (en AMC natuurlijk)!