The Vets - V.S.R.C.

Om 15:84 begon, zoals elk jaar hetzelfde is, hét weekend der weekenden; het V.S.R.C. weekend. De zwart-paarse colonnade vertrok vanaf het Androclus gebouw richting de gouden drietand om een maaltijd naar binnen te schrokken van 0.84 kilo zodat de scharminkele voorwaartschen toch wat extra kilo's naar binnen konden werken. Waarom waren er nou extra kilo's nodig bij de veterinaire voorwaartschen vraagt u zich misschien af, daar kan maar één reden voor gegeven worden: de Heeren speelden tegen de burgers van Valkenswaard. Deze Brabantse burgers eten louter worstenbroodjes en smeren de keel met Bavaria pils waardoor zij de omvang van een waterbuffalo hebben, dit is 1 van de weinige dingen die wij als veterinaire studenten van het filisterdom kunnen leren.
Het zonnetje scheen, het gras lag er wonderschoon bij en de vogeltjes floten toen de stoet aankwam in het pittoreske zuiden. Na eerst de wedstrijd van de Damesch bekeken te hebben tijdens de warming-up was het tijd voor de krachtmeting van de Heeren. Aangevuld door Vets en oud USRS voorwaartschen begon het. Er was wonderbaarlijk genoeg geen sprake van het welbekende V.S.R.C. kwartiertje en de zwart-paarse helden vlogen het veld over. De eerste 30 minuten van de wedstrijd verliepen zonder dat beide teams het voor elkaar wisten te krijgen om de bal achter de lijn te drukken. Hier kwam echter verandering in toen de heer Knoef besloot dat het genoeg was geweest met het eeuwige scrummen en tijd was voor een korte pauze; met de vurigheid van een jonge opgefokte stier duwde en trok hij zichzelf over de try line en drukte de eerste try.
Het grote voorbeeld van onze vurige stier werd gevolgd door try's van de 2 invallende oud USRS'ers die wisten elke Vet af te wenden met de soepelheid van een balletdanseres gehuld in zwart-paars. Van deze grote atletische mannen kon nog veel geleerd worden door onze Heeren en na een groot aantal sidestepjes, handoffs en dominante tackles waren wij blij dat ze aan onze kant stonden. Helaasch is een wedstrijd een wisselwerking van overwinningen en tegenslagen. De burgers wisten met een aantal soepele plays en twijfelachtige pogingen om de bal achter de lijn te drukken dan toch heel erg dichtbij te kruipen. Maar, zoals wij gewend zijn van de V.S.R.C., hielden zij de veterinaire naam hoog.
Daar ging deze wedstrijd allemaal om: de titel. Wie mag zichzelf nou een echte Vet noemen? De veterinaire student die dag in dag uit zwoegt en ploegt voor zijn dierenartsenbul of de burger die toevallig was gestruikeld over zijn dikke pens en op deze prachtige naam was gevallen. Geen twijfel mogelijk: de Veterinairen Studenten Rugby Club, aka de Vets, pakken die titel driedubbel dwars terug van de 'Vets' uit Valkenswaard, waarvoor HULDE VSRC!