The Big Bulls - V.S.R.C.

8 december was het weer tijd voor de tweede wedstrijd van het seizoen! Exact een week nadat de Jonghe Poezen bokaal binnengesleept was stond iedereen weer klaar voor het andro. De herinneringen van deze dag waren nog recent, de blauwe plekken waren nog aanwezig, en het besef dat er een Jonghe Poezenauto nog steeds nooit bij een wedstrijd langs de Mac was geweest zat bij mejuffrouw de W.C. Damesch hoog. Gelukkig was dit de dag waarop dat rechtgezet ging worden. Dankzij een geweldige planning hadden we dit keer namelijk dubbel zo veel tijd voor de Gouden Drietand! Iedereen heeft genoten van een uitgebreid driegangendiner en daarna gingen we dan toch echt weer op pad naar Apeldoorn. Vanuit de auto werd langs de weg zelfs nog wat sneeuw gespot, zou het veld in dit verre oosten dan nog bevroren zijn? Bevroren was het niet, maar toen we aankwamen zagen we een groepje kinderen trainen op de enige verlichte helft van het veld. Hm, wij hadden niet meegekregen dat we nachtrugby gingen spelen? We besloten een rondje te rennen om het even te inspecteren, en kwamen tot de conclusie dat ook de lijnen amper te zien waren. De ref ging het moeilijk krijgen! Totdat we terug kwamen bij het begin en ons verteld werd dat we op het verkeerde veld stonden. Tja, verklaart een hoop. Op het andere veld zagen we dan ook dat onze tegenstanders geen kleine jochies waren die met mini tacklebags aan het spelen waren, maar daadwerkelijke big bulls. Zij bleken ook hun tegenstander anders ingeschat te hebben, en stonden ineens tegenover een stel veterinaire studenten in plaats van veteranen. Maar geen probleem, we hadden er zin in en na het lenen van wat spelers zodat we 10s konden spelen gingen we snel van start. Met zijn 9en aan onze kant welteverstaan, want ene Jonghe Poes was haar bitje vergeten in de kleedkamer en mocht nog lekker terugrennen. Gelukkig kon zij dit met haar snelle lijnersbeentjes zeer snel, en dus stond mejuffrouw Van der Kruis binnen de kortste keren weer prachtige tackles te maken op het veld.

Snel was duidelijk dat de Big Bulls niet voor niets zo heten, een paar beesten van een damesch stonden tegenover ons. Het was een beetje uitvinden hoe de zij in mekaar zaten, waardoor de eerste try helaas ook niet zwart-paars was. Maar na een VSRC kwartiertje kwam de stijgende lijn erin: met behulp van onze invalcoach Pim en de inside information van onze leenspelers ging het ook aan onze kant stukken beter naarmate de wedstrijd vorderde. Dat is niet de enige reden waarom we zo blij waren met de leenspelers, we hadden ze ook als persoon hard nodig aangezien onze KnuCo weer heerlijk uitgebreid is tijdens de wedstrijd. Mejuffrouw Bokma bedacht zich halverwege de wedstrijd dat al dat rennen toch net iets te veel werk werd voor haar oude lichaam. Vlak daarna besloot een Big Bull op de enkel van mejuffrouw de W.C. Damesch te gaan liggen, die net terug was van een enkelblessure. Als laatste heeft ook mejuffrouw Wiersma het veld verlaten, die zich aansloot bij de KnieCo. Uiteindelijk werd de wedstrijd een prachtig gelijkspel, met weer mooie, niet eerder vertoonde acties van de Jonghe Poezen en zelfs een wedstrijddebuut van mejuffrouw Puite. De stijgende lijn bereikte een piek zo mooi dat zelfs coach Pim spontaan lesbisch was geworden. Daar doen we het voor, en voldaan keerden we terug naar de kleedkamer, waar we ons met een volle pitcher en een budget druppeldouche klaar konden maken voor de derde helft. Na deze uiteraard dik gewonnen te hebben, besloten we weer terug te keren naar het mooie Utrecht, waar we de paarse vrijdag WSB nog net wat zwartpaarser hebben kunnen maken.