SVRC vs. V.S.R.C.

Na onze magen lekker vol gestopt te hebben bij de gouden drietand, reden we naar Delft, naar de universiteit waar de verhouding man:vrouw omgekeerd is aan de verhouding bij ons veterinairen. Hier lag een veld op ons te wachten waar zelfs varkens hun neus voor op zouden trekken. Het waren weer eens barre tijden met een temperatuur waar zelfs gay pants niet tegen hielpen. Toch hadden blijkbaar al de mannen daar (en voor sommigen de vrouwen) ons al goed warm gemaakt, want het VSRC-kwartiertje was nergens te bekennen. We glibberden en gleden over het veld en verdedigden als een geoliede machine, al was het wel een diesel, want het oplopen kwam wat langzaam op gang. Al gauw gaf Jonghe Poes Samantha van Schaik het goede voorbeeld door een try te drukken achter de met pionnetjes aangegeven try-line. Toen kon Mileen Storteboom natuurlijk niet achterblijven en bewees dat ook oudere Damesch nog niet te stram zijn om een try te drukken. Onze aanvallen waren zeer effectief, wat mede kwam doordat iedereen rende alsof er een warme kruik op de try-line lag. Op een gegeven moment kwam de tegenstander toch wel erg dicht bij de try-line. Wat een spektakel volgde er toen, wat hebben we geworsteld, gestreden en gerold in de modder om ze weg te houden. Dit was heel lang effectief, maar op een bepaald moment vonden we het toch wel zielig worden dat de tegenstander nog geen punten had en lieten we ze er toch maar een keer door. Uiteraard drukten we daarna zelf nog een paar try's. We zouden geen echte rugbyers zijn geweest als we niet nog even van dit prachtige rugbyweer hadden genoten door de modder te voelen, ruiken en proeven bij het buikschuiven, waarna de douche er nog erger uitzag dan de vloer in de DUSK-kamer na de Dies. Met de hulp van AMC hebben we gewonnen met een mooie 35-5!