ASCRUM - V.S.R.C.

Het moment was daar, tijd voor de wedstrijd tegen ASCRUM. Hoewel de week ervoor LSRG niks van zich had laten horen en niet op was komen dagen kreeg meneer de W.C. Heeren een dag van te voren het verwelkomende berichtje dat de ref klaar stond, het veld van Rugby Nederland mooi in het zonnetje lag en het bier koud op ons zat te wachten. Met goede moed arriveerden we, na een korte tussenstop bij de Gouden Drietand voor de nodige brandstof, op het terrein van Rugby Nederland waar er snel omgekleed werd en de warming up werd gestart. Hoe dichterbij we bij de kick-off van de wedstrijd kwamen hoe meer man ASCRUM tevoorschijn wist te toveren. Aangesterkt door de vriendelijke Heeren van AMC kwamen wij aan met een summiere 15 man; de oppositie minstens met anderhalf keer zoveel breed gebouwde lange jonghe honden. Gelukkig zijn onze Heeren door niks bang te krijgen en lieten zij zich niet afleiden tijdens de warming up, ook wel lastig als die wordt geleid door de onverschrokken Mijnheer de Deurzitter.
Het begin van de wedstrijd verliep stroef. De jonghe honden van ASCRUM bleken grote krachtpatsers te zijn en onze Heeren hadden last van het welbefaamde V.S.R.C. kwartiertje, een combinatie die ertoe leidde dat in de eerste paar minuten er al een try tegen werd gedrukt. Alsof het niet erger kon besloot de heer van Heeswijk, die zijn return debuut maakte na lange afwezigheid door blessures en de DuSK, nog een keer geblesseerd te raken. Na nog een try tegen vonden de Heeren van der Spek en Bremers het wel goed geweest en volgde al snel de heer van Heeswijk zijn voorbeeld en namen plaats op de bank. Voor zover de eerste 10 minuten van de speeltijd.
Omdat er geen wissels waren kregen wij versterking van ASCRUM. Eindelijk kwam er verandering in de pot; het eerste (V.S.R.C.) kwartier van de wedstrijd was verstreken en er was frisse mankracht aangeleverd. Er vielen nog 2 try's tegen maar gelukkig drukte jonghe hond Bastien zijn Ovale ei over de tryline gevolgd door het benodigde streaken, of nee toch niet. Jonghe hond Marten besloot midden in de wedstrijd dat hij 2 handen nodig had voor al zijn handoffjes en dus geen ruimte had voor de bal in zijn handen; hij probeerde hem dus maar te vangen met zijn balzak. Eindstand, niet gevangen wel een lekkere massage van zijn edele delen.
Na verdere noodzaak aan wissels afkomstig van de tegenstander eindigde de wedstrijd met een schel fluitsignaal en een fraai gelijkspel.